Platformwerkers zijn zelfstandigen die kortdurende taken, klussen en gigs verrichten voor opdrachtgevers die hun opdrachten op online arbeidsplatforms hebben geplaatst. De platformwerkers komen via de platforms aan hun klussen. Denk bijvoorbeeld aan het bezorgen van maaltijden, of schoonmaken. Precies voor die twee klussen heeft FNV recent twee zaken aangespannen tegen platformbedrijven als Deliveroo en Helpling over de schijnzelfstandigheid van platformwerkers bepalen mede het algemene beeld: platformwerk is een slecht en slap aftreksel van écht werk. Iets wat we niet zouden moeten willen. Zeker niet voor mensen met een toch al kwetsbare positie op de arbeidsmarkt.

Waarom kunnen online arbeidsplatforms tóch een goed idee zijn?

Fermin legt in zijn artikel voor socialbestek, het tijdschrift voor werk, inkomen en zorg, uit waarom mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt juist baat kunnen hebben bij online arbeidsplatforms. Online platforms maken het makkelijk om in contact te komen met een groep medewerkers en verlagen daarbij de zoekdrempels en -kosten, ook zonder een HR-afdeling. Omdat het in deze arbeidsmarkt niet gaat over vacatures en banen met vaste functieomschrijvingen, maar over (micro)klussen, gigs en projecten, is er veel meer werk dat passend zou kunnen zijn. Met losse klussen en taken kunnen mensen ‘job craften’. En het betreft betaald werk. Niet bij één maar bij een reeks aan werkgevers of opdrachtgevers. In het geval een platform tijd- en locatie-ongebonden klussen aanbiedt, kan dit ook een opening bieden voor mensen die moeilijk volledige werkdagen kunnen maken of mobiliteitsbeperkingen hebben.

In het gehele artikel gaat Fermin in op mogelijke belemmeringen van arbeidsplatforms en legt hij de link met ‘waardevol inclusief werk’.