Blog
Ergens tijdens de coronacrisis kwam ineens het begrip vitale beroepen op tafel. Het ging niet meer over budgetten, of leuke trainingen, maar over de kern van het werk. Bepaalde beroepen en werknemers blijken onmisbaar te zijn in crisistijd. Helder was ook dat we het er allemaal wel aardig over eens zijn welke beroepen dat zijn. Het gaat over schoonmakers, supermarktpersoneel, beveiligers, vrachtwagenchauffeurs en uiteraard de complete publieke sector.
Er zijn veel beroepen die niet in het rijtje vitale beroepen voorkomen. Wil dat zeggen dat die onbelangrijk zijn of dat het ‘bullshit jobs’ zijn volgens de definitie van David Graeber? Natuurlijk niet, neem alleen maar de ICT. Als iets ook vitaal is gebleken, is het wel deze sector. Wel is duidelijk dat de pedagogisch medewerker, docent, politieagent en al helemaal de huisarts en de IC-verpleegkundige, nu onmisbaar zijn. Zonder deze werknemers in de publieke sector, zou de crisis zelfs totaal zijn en de ontreddering nabij. Ze zijn dus de steunpilaren van de samenleving.
Maar wacht eens even, zijn dit ook niet de beroepen waar de salarissen nu vaak niet over naar huis te schrijven zijn (denk bijvoorbeeld aan het supermarktpersoneel) en waar de tekorten op de arbeidsmarkt hoog zijn (onderwijs en zorg)? We zeggen dus niet zonder deze mensen te kunnen, maar er is al jaren gedoe over fatsoenlijke salarissen en het is kennelijk niet populair om massaal in deze sectoren te werken. Heel bijzonder.
Inmiddels zorgt de crisis, met name in de gezondheidszorg, ook voor een kentering. Meer dan 20.000 oud-werknemers hebben zich gemeld om de helpende hand te bieden en weer te komen werken in vaak overbelaste zorginstellingen. Wat geweldig dat dit nu gebeurt! Hoe zal dit verdergaan na de crisis? Vertrekken al die extra werknemers dan weer, of zijn sommigen opnieuw enthousiast geworden voor een baan in de zorg?
Er is dankzij de coronacrisis meer waardering voor de supermarktmedewerker en de IC-verpleegkundige. Dat is meer dan winst. De vraag is straks vooral: hoe zorgen we ervoor dat we al deze professionals ook blijvend waarderen? Hoe zorgen we ervoor dat werken in deze sectoren aantrekkelijk blijft, ook zonder crisis? Het klappen in Amsterdam en de zingende Italianen voor de zorgprofessionals waren ontroerend. Maar het gaat er nu om dat we deze waardering vasthouden.
Wat is ervoor nodig om de onmisbare beroepen aantrekkelijker te maken en hoe geven we ze blijvend waardering? Dit is een mooie opdracht om alvast over na te denken en dat gaan we als CAOP zeker doen. Wie wil mag aansluiten. Als we hier een antwoord op vinden, dan kunnen we echt iets betekenen voor deze sectoren. Dan hebben we het beroep van deze mensen meer dan vitaal gemaakt.
Patrick Banis, directeur Arbeidsmarkt CAOP
Alles is Gezondheid, iPH en het CAOP werken al langer samen op het gebied van duurzame inzetbaarheid en vitaliteit. Die… Meer
De zoektocht naar de meest favoriete leraar van Nederland is weer begonnen. De vier favoriete, om duidelijk te zijn. Voor… Meer
Het zal niemand ontgaan zijn dat sociale veiligheid het afgelopen half jaar veelvuldig onderwerp van gesprek is geweest in de… Meer
De afgelopen vijf jaar is het aandeel ondersteuners in het primair onderwijs met ruim 50% toegenomen. Wat doen deze ondersteuners… Meer
Heeft de invoering van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra) in januari 2020 effect gehad op de rechtspraak over ambtenaren?… Meer
Hoe verder als de bestuurder niet naar de OR luistert en geen beslissing neemt in de uitbreiding van het aantal… Meer
Hoe ziet de arbeidsmarkt van de toekomst eruit? Het CAOP wil kennisontwikkeling en onderzoek op het gebied van arbeidsmarkt en… Meer
Maar we gaan graag met je in gesprek. Neem contact op en wij koppelen je vrijblijvend aan één van onze experts.