Troonrede 2022: te weinig aandacht voor arbeidsmarkt van de toekomst
Blog
Terwijl enkele maanden geleden de kranten nog vol stonden over de tekorten op de arbeidsmarkt, kreeg dit punt in de… Meer
Er zijn veel beroepen die niet in het rijtje vitale beroepen voorkomen. Wil dat zeggen dat die onbelangrijk zijn of dat het ‘bullshit jobs’ zijn volgens de definitie van David Graeber? Natuurlijk niet, neem alleen maar de ICT. Als iets ook vitaal is gebleken, is het wel deze sector. Wel is duidelijk dat de pedagogisch medewerker, docent, politieagent en al helemaal de huisarts en de IC-verpleegkundige, nu onmisbaar zijn. Zonder deze werknemers in de publieke sector, zou de crisis zelfs totaal zijn en de ontreddering nabij. Ze zijn dus de steunpilaren van de samenleving.
Salaris en personeelstekort
Maar wacht eens even, zijn dit ook niet de beroepen waar de salarissen nu vaak niet over naar huis te schrijven zijn (denk bijvoorbeeld aan het supermarktpersoneel) en waar de tekorten op de arbeidsmarkt hoog zijn (onderwijs en zorg)? We zeggen dus niet zonder deze mensen te kunnen, maar er is al jaren gedoe over fatsoenlijke salarissen en het is kennelijk niet populair om massaal in deze sectoren te werken. Heel bijzonder.
Inmiddels zorgt de crisis, met name in de gezondheidszorg, ook voor een kentering. Meer dan 20.000 oud-werknemers hebben zich gemeld om de helpende hand te bieden en weer te komen werken in vaak overbelaste zorginstellingen. Wat geweldig dat dit nu gebeurt! Hoe zal dit verdergaan na de crisis? Vertrekken al die extra werknemers dan weer, of zijn sommigen opnieuw enthousiast geworden voor een baan in de zorg?
Blijvende waardering
Er is dankzij de coronacrisis meer waardering voor de supermarktmedewerker en de IC-verpleegkundige. Dat is meer dan winst. De vraag is straks vooral: hoe zorgen we ervoor dat we al deze professionals ook blijvend waarderen? Hoe zorgen we ervoor dat werken in deze sectoren aantrekkelijk blijft, ook zonder crisis? Het klappen in Amsterdam en de zingende Italianen voor de zorgprofessionals waren ontroerend. Maar het gaat er nu om dat we deze waardering vasthouden.
Wat is ervoor nodig om de onmisbare beroepen aantrekkelijker te maken en hoe geven we ze blijvend waardering? Dit is een mooie opdracht om alvast over na te denken en dat gaan we als CAOP zeker doen. Wie wil mag aansluiten. Als we hier een antwoord op vinden, dan kunnen we echt iets betekenen voor deze sectoren. Dan hebben we het beroep van deze mensen meer dan vitaal gemaakt.
Patrick Banis, directeur Arbeidsmarkt CAOP