Blog
De WRR bracht op 14 januari een baanbrekende publicatie uit met als titel ‘Het betere werk’. Dat klinkt of er ook slecht werk is en dat bleek er ook te zijn volgens de WRR. Sterker nog, van nogal wat werk word je ziek. De kwaliteit van werk staat volgens deze publicatie onder druk en dus is er werk aan de winkel voor het kabinet en sociale partners. Deze moeten werken langs drie lijnen: grip op geld (gepast loon met zekerheden), grip op het werk (autonomie en verbondenheid met werk) en grip op je leven (goede balans tussen werk en privé). Het lijkt erop dat het WRR de CAOP-leus ‘Samen werken aan betekenisvol werk’ meer dan onderschrijft.
De WRR heeft als belangrijk adviesorgaan aan de overheid bakken met kritiek op diezelfde overheid. Dat gaat zowel over de overheid als werkgever als wetgever. Als wetgever zou de overheid veel kunnen doen aan betere kinderopvang, minder onzekerheid in arbeidscontracten en sociale zekerheid. Als voorbeeld stelt de WRR een basisinkomen voor in plaats van een uitkering. Werk is immers meer dan alleen een manier van geld verdienen, het geeft ook zin aan het leven.
Stevige taal vond ik zelf, maar de WRR voelt de tijdsgeest wel perfect aan. In 2019 stonden het Malieveld en Lange Voorhout regelmatig vol met demonstranten. Dat waren trouwens vooral werknemers uit de publieke sector, waar de overheid werkgever of financier van werk is. Leraren, advocaten en verpleegkundigen willen serieus genomen worden en missen waardering van de samenleving, maar ook van het kabinet.
Hoewel het kabinet stevig investeert in onderwijs, zorg en de veiligheidssectoren, lijken de medewerkers daar steeds bozer te worden en dat snap ik wel. Lesgeven, verplegen van ouderen en orde op straat handhaven zijn zware taken en je krijgt als leraar of politieagent alles op je dak. Kijk maar even naar incidenten rond Oud en Nieuw of het hogere percentage leraren dat een burn-out krijgt. Burgers zijn consumenten of – nog erger – klanten geworden en stellen steeds meer eisen. Dat is raar, een school of verpleeghuis is immers geen bedrijf. En dus heeft Albert Heijn wel klanten en ben je als ouder geen klant van de basisschool van je kinderen.
De WRR stelt terecht dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de vele flexcontracten en dat de vraag is wat we wel willen aanbesteden en wat niet. Dat zijn politieke keuzes en daarom is de overheid aan zet. De huidige manier waarop werk is georganiseerd, leidt tot hogere burn-outcijfers in de publieke sector en dus tot ziekmakend werk. Daar is niemand ooit voor in het onderwijs of zorg gaan werken, vol passie en vuur vaak voor leerling en patiënt. Daarom moeten we stoppen met werk ziekmakend organiseren en weer samen met elkaar werken aan betekenisvol werk. Terug naar de bedoeling, want van leuk werk mag niemand ziek worden. Mooie opdracht voor ons allemaal!
Patrick Banis
Directie CAOP
Alles is Gezondheid, iPH en het CAOP werken al langer samen op het gebied van duurzame inzetbaarheid en vitaliteit. Die… Meer
De zoektocht naar de meest favoriete leraar van Nederland is weer begonnen. De vier favoriete, om duidelijk te zijn. Voor… Meer
Het zal niemand ontgaan zijn dat sociale veiligheid het afgelopen half jaar veelvuldig onderwerp van gesprek is geweest in de… Meer
De afgelopen vijf jaar is het aandeel ondersteuners in het primair onderwijs met ruim 50% toegenomen. Wat doen deze ondersteuners… Meer
Heeft de invoering van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra) in januari 2020 effect gehad op de rechtspraak over ambtenaren?… Meer
Hoe verder als de bestuurder niet naar de OR luistert en geen beslissing neemt in de uitbreiding van het aantal… Meer
Hoe ziet de arbeidsmarkt van de toekomst eruit? Het CAOP wil kennisontwikkeling en onderzoek op het gebied van arbeidsmarkt en… Meer
Maar we gaan graag met je in gesprek. Neem contact op en wij koppelen je vrijblijvend aan één van onze experts.