Blog Patrick Banis, directeur Arbeidsmarkt bij het CAOP

De kinderopvang is in Nederland vaak gezien als een noodzakelijk kwaad en vooral als arbeidsmarktinstrument. Voordat de motie van Aartsen/Bos werd aangenomen in 2005 was de financiering hiervan in handen van sociale partners en werd per cao de financiële bijdrage geregeld voor ouders. Sinds die tijd is het de verantwoordelijkheid van de overheid, maar hebben we gezien dat financiering via de kinderopvangtoeslag tot veel leed heeft geleid. De overheid is nu aan het bedenken hoe het anders kan en is voornemens om dit in 2025 te hebben geregeld. Centraal staat daarbij natuurlijk dat ouders en de overheid zelf niet meer in de problemen komen. Dat betekent waarschijnlijk dat er meer kinderopvanguren worden afgenomen door ouders en dat de krapte in de kinderopvang nog meer toe gaat nemen. De voorspellingen gaan uit van een tekort van 35.000 mensen in plaats van 4.000 mensen nu. Hoe kunnen we voorkomen dat we straks allemaal thuiszitten om voor onze kinderen te zorgen?

Belastingdienst moet meewerken

Veel medewerkers in de kinderopvang werken in deeltijd en dat heeft vaak te maken met de roosters en het aanbod van werk. Met name in de buitenschoolse opvang gaat het om een paar uur voor en een paar uur na de schooldag. Ik heb zelf altijd gedacht dat dit slimmer kan en deze mogelijkheden zijn er ook. Vanuit het mbo zijn er initiatieven die succesvol zijn. Zo zijn de opleidingen van pedagogisch medewerker en onderwijsassistent meer op elkaar aangesloten. Dan sla je twee vliegen in een klap: grotere banen voor medewerkers die dus ook een fatsoenlijk inkomen verdienen en meer tijd voor kinderen. Probleem hierbij is dat onderwijs en opvang aparte wetgeving, financiering en arbeidsvoorwaarden hebben en dat hier dus nog een wereld te winnen is. Dat kan via deze zogenaamde combinatiebanen, maar dan moet de Belastingdienst wel willen meewerken, anders moet er weer 21% BTW worden verrekend.

Spring over eigen schaduw heen

Bovenstaande kunnen we snel invoeren met een beetje politieke wil vanuit de overheid en sociale partners, maar vraagt wel om over de eigen schaduw heen te springen. Alleen dán zorg je ervoor dat de huidige medewerkers in het onderwijs en de kinderopvang via onderwijs op maat eerdergenoemde scholing en certificaten kunnen krijgen, zodat er op korte termijn meer uren gemaakt kunnen worden. We weten dat leidinggevenden hierover het gesprek met hun medewerkers moeten aangaan. Dat kunnen we stimuleren als landelijke partijen hier echt werk van maken. Het gaat immers om een groot maatschappelijk probleem: geen opvang betekent minder ouders die meer gaan werken. Dat is toch niet wat we willen? Ik kan beloven dat wij als CAOP, en daarmee natuurlijk ook ikzelf, hier zeker mee aan de slag gaan. Doe je mee?